Bijna vijf weken geleden schrok ik van een artikel op metronieuws.nl. Het blijkt namelijk dat 66% van de millennials tussen de 25 en 35 jaar niet tevreden is met zijn of haar leven. Vanuit mijn omgeving krijg ik wel vaak het signaal dat men niet op de juiste plek zit qua werk betreft. Een aaneenschakeling van verschillende banen is geen uitzondering meer. Dat geldt ook voor mij persoonlijk.
Vanaf 2007 ben ik bezig met het ‘verzamelen’ van werkervaring. Soms deed ik deze op in de media en dan was ik maar wat blij dat ik iets deed waarvoor ik had geleerd en waar mijn interesse lag. Maar meestal werd dit werk afgewisseld met banen die mijlenver van mijn hart verwijderd waren. Het constante zoeken naar passend werk, mogelijkheden benutten en creëren om vooruit te komen en werken in een baan die geen energie geeft maar energie vreet, dat heeft dit jaar zijn tol geeist. Big time!
Een paar jaar terug kreeg ik eigenlijk al tekenen van mijn lichaam dat ik niet op de goede weg zat. In 2016 heb ik dat kunnen onderbreken met een wereldreis maar zodra ik weer thuis was, kwam die ene beruchte vraag: “Wat nu?” Zonder geld kan je niet zoveel dus ben ik halsoverkop weer gaan werken. Het leverde geld op waardoor ik kleine stapjes vooruit heb kunnen maken maar steeds meer vroeg ik me af: “Is dit het nou?” Ik dacht te kunnen ontsnappen aan dit gevoel toen ik een andere baan had gevonden alleen ging het hier compleet mis. Op eerste Paasdag (Nieuw leven? ;-)) werd ik namelijk niet lekker op straat toen ik alleen op weg was naar huis. Doorfietsen was geen optie want ik zag bijna niets meer. Uit pure wanhoop ben ik bij mensen gaan aanbellen voor hulp.
Ontwikkeling geeft energie en maakt gelukkig
Sindsdien zit ik thuis. Nou ja thuis, ik vermaak me prima. Ik heb meer tijd om met dingen bezig te zijn die me energie geven. Ook heb ik de tijd om te observeren, aan mezelf te werken en stap voor stap mijn leven te veranderen want dat is wel nodig. Ik wil niet meer het gevoel hebben dat ik aan het overleven ben. Het levert stress op. Ik wil leven want ik leef maar 1x. Het is now or never. Als ik later terugkijk wil ik geen spijt hebben dat ik mijn leven lang heb gewerkt en eigenlijk niets wezenlijks heb bijgedragen aan de wereld.
Gelukkig ben ik niet de enige. Er verschijnen steeds meer artikelen over de hoeveelheid mensen die omvallen vanwege de stress en ik denk dat het een serieus probleem is. De oplossing? Ik durf het niet te zeggen. Ik kan alleen voor mezelf spreken. Mijn uitvallen geeft de tijd om te reflecteren en rigoureuze maatregelen te nemen. Ik heb moeten leren om los te laten en erop te vertrouwen dat het goed komt. Alles is tijdelijk. Ondertussen probeer ik plezier te maken en te genieten in het moment. Ik pak dingen op die ik vroeger als kind leuk vond om te doen zoals bellenblazen, rolschaatsen, hoelahoepen, touwtje springen en geintjes uithalen bij vrienden 😀 Zelf kleine geluksmomentjes creëren en I love it! Ik voel me vrij en ben dankvoor voor deze ervaring. Het geeft me weer levensenergie en zorgt ervoor dat ik anders tegen dingen aankijk. Ik daag je uit: Kom je een keertje spelen en ervaren wat het met je doet? De keuze is aan jou!
Ben jij op dit moment gelukkig met je leven? Heb je het idee dat er meer is dan je nu ervaart? Of wil je iets anders kwijt? Laat het me weten! Ik ben specifiek nieuwsgierig naar hoe millennials dealen met werk en privé.